Moeizaam, maar tijdens elke wedstrijd wel weer een vorm van progressie, is de HC1 zich aan het voorbereiden voor de zaalperiode op weg naar het “ander type spel” wat je bij C-jeugd zou moeten gaan spelen.
Van D naar C is feitelijk dé grootste stap in handbal die je moet doorstaan. Een stap die niet altijd door iedereen meteen begrepen wordt, een stap die niet altijd door iedereen in slechts één seizoen gemaakt wordt. Het is eigenlijk een vorm van “Stop maar! Begin maar HELEMAAL OPNIEUW!”
En onze rakkers beginnen beetje bij beetje in te zien dat het toch meer opletten vergt bij de training als je constant tegen teams stuit waar je nu tegen speelt.
Ze komen er wel, met een beetje hulp, en een beetje pesten, en af en toe een grapje, want dat laatste is zeker van belang. Het moet wel leuk blijven!
De 14-30 eindstand op een zonnig veld bij EHC geeft in ieder geval aan dat de groep blijft proberen, het scorend vermogen mag wel een flink stukje omhoog, maar van opgeven geen sprake!
De coach