Vandaag stond onze tweede zaalwedstrijd op het programma: Roda DS3 tegen ETC. Een onbekende tegenstander, want we hadden nog niet eerder tegen ze gespeeld en voor hen was het zelfs hun allereerste wedstrijd. Spannend dus!
Wat we al snel doorhadden? Deze meiden waren nog maar net uit de luiers en wij stonden daar met een gemiddelde leeftijd van zo’n 40 jaar. Maar hé, ervaring telt ook wat! We wisten dat ze snel zouden zijn, dus we waren voorbereid op een pittige pot.
Zoals altijd zorgde Luuk vooraf voor een lekker oppeppend praatje, de energie zat er meteen goed in. We begonnen scherp en het ging vanaf het eerste fluitsignaal gelijk op. De bal ging mooi rond, iedereen wist elkaar goed te vinden, en onze keeper stond als een huis. We sloten de eerste helft af met een gelijke stand, en dat gaf vertrouwen.
De tweede helft begon net zo spannend. Beide teams bleven scoren en verdedigen met alles wat ze hadden. Toch wist ETC op een gegeven moment een kleine voorsprong te pakken – twee, drie goals verschil – maar wij gaven niet op. We bleven rennen, overgooien en vechten tot de laatste minuut.
Ons doel is altijd om minstens 10 doelpunten te maken, en dat hebben we méér dan waar gemaakt: maar liefst 19 keer raak! Helaas was het nét niet genoeg om de winst te pakken, het eindigde in 19-23.
Toch gingen we met opgeheven hoofd en vol trots naar huis. Wat een groei, wat een teamspirit, en wat een mooie ontwikkelingen zien we bij dit team.
Trots op DS3! ❤️