Anticlimax, kent u die uitdrukking? Precies het tegenovergestelde behalen van het doel wat je voor ogen had. Een dag waarin het team totaal niet vooruit te branden was, een totaal gemis aan dynamiek en tempo, met zo af en toe een klein vonkje van wat het ooit was en had kunnen zijn.
De tweede wedstrijd waarin we “zenuwachtig” lijken met de opdrachten die zijn gegeven. Eerlijk? Frontaal verdedigen is niet een kwestie van ervoor staan en alleen lucht verdedigen. De “angst” van de gele kaarten en twee minuten zijn echt ongegrond. Alles wat je te laat pakt of verdedigt zonder bal, uiteraard, dan zijn er straffen te verwachten. Maar we zijn veel te statisch met verdedigen. Het samen werken is niet op orde. Geheel niet, behalve weer dat kleine vonkje als er zelfs zo goed verdedigd wordt dat het een tijdspel oplevert. En helaas dan weer net niet goed genoeg zodat er toch nog afgerond kan worden.
Wat precies andersom had moeten zijn, zullen we moeten dealen met de eindstand 23-14 tegen HVOS. Gelukkig was de coach van HVOS bereidt een schouder te bieden zodat daar even op uitgehuild kon worden. Snif…
Het is weer februari… We kennen het fenomeen. Tijd voor een voorjaarsvakantie om daarna maar weer wat frisser op dat veld te staan.
Duidelijk is wel, op collectief niveau moet dat tempo echt omhoog.
De coach