Afgelopen zaterdag mochten de boys het opnemen tegen Oliveo, de middenmoter van poule 1. In een best wel pittige poule met nog één wedstrijd te gaan, bleek keer op keer dat er best wel een behoorlijk verschil is in tempo, inzet en soms ook inzicht. En het is maar goed dat mijn relatie tot de boys niet die van ouder tot kind is. Weg met dat “ze veilig houden, omarmen en ver weg houden van de keiharde reali…” Sorry, ik zat weer even met prikkeldraad, modder en een bootcamp in gedachten.
Wat de coach in ieder geval probeert te zeggen is dat het juist goed is dat jullie eens proeven wat er nog meer is. Aan jullie de keuze of je verder wil en ook zo goed wil worden of het maar laat voor wat het is. Even flink voelen is soms beter dan betuttelen. Dat dit van alles losmaakt in het team is alleen maar goed als je richting B-jeugd gaat. Duidelijk is wel dat er, ondanks het soms ontbreken van nauwkeurigheid, een team stond wat duidelijk wilde maken dat zij er ook zijn en er ook staan. Dus… We bereiken er wel degelijk iets mee!
Als sommige zaken net even wat beter uitpakten zoals het verdedigen en het zelf goed instarten en positie overnemen, dan zouden we wellicht nog gewonnen hebben ook. Maar een 19-23 verlies is wel een overduidelijk signaal dat je er staat en meetelt!
Dus we zitten in de hoogste poule breedtesport met drie teams die er eigenlijk niet in thuis horen (maar ja, er is niets meer erboven dan meteen wedstrijdsport en landelijk). Haal die drie ervan af en zit je in de middenmoot. Nou,… doe je het toch niet echt slecht vind ik!
De coach