Niet één, maar drie tegenstanders voor dames 1

Vandaag, zondag 17 januari 2016, stond de wedstrijd tegen Indus op het programma. Een tegenstander waarop we eerder in het seizoen een ruime overwinning boekten. Toch wisten we dat het vandaag geen makkelijke pot zou worden. De boodschap van de trainer was duidelijk: “Willen we onze koppositie behouden, dan moet er vandaag gewonnen worden.”

De dames van Indus waren uit op revanche en dat werd met de eerste aanval meteen duidelijk gemaakt. Roda zat duidelijk niet in de wedstrijd; slecht overspelen, slordige dekking en (misschien wel de belangrijkste) het niet afmaken van onze kansen. Het zelfvertrouwen van Indus groeide en de achterstand was een feit.

Dat we ons lieten afleiden door de beslissingen van de scheidsrechter, deed het spel ook geen goed. Op zo’n moment speel je niet alleen tegen de tegenstander, maar ook tegen jezelf en de scheidsrechter.

Met twee punten achterstand de rust in, betekent geen verloren wedstrijd. Het was een duidelijk signaal. We moesten ons herpakken in het breedste zin des woords. De opdracht van de coach en vanuit het team werd door iedereen beaamd. ‘Ga ervan uit dat de scheidsrechter nergens voor fluit’, was één. Want veel werd er niet weggegeven. ‘We moeten ons eigen spel spelen, want met praten win je de wedstrijd niet. Maak het niet te moeilijk, want dan weten we elkaar te vinden.’

Iedereen weet dat wij beter kunnen, dus het belooft een spannende tweede helft te worden. Vastberaden beginnen en snel valt alweer een 2 minuten straf aan de kant van Roda. Maar dat wisten we mooi teniet te maken door te laten zien dat wij ons kunnen herpakken, als team.

In plaats van te reageren op de scheidsrechter, focuste iedereen zich op het spel en dat wierp zijn vruchten af. We pepten elkaar op en ook de coaches gooiden een dosis positieve woorden het veld op. De doelpunten vielen door mooi samenspel en de dekking stond weer als vanouds. Bij Indus was duidelijk te merken dat ze regelmatig niet wisten hoe zij hierop konden anticiperen. En als ze dan toch vrij kwamen, stond daar de keepster die de één na de andere bal uit het doel hield. We groeiden in de wedstrijd en wisten dat de overwinning binnen handbereik lag. De overwinning waarvan wij wisten dat het kon, hoe lastig het vandaag ook was, gaat de boeken in met 20-17 als eindstand.

Verbeterpunten? Die zijn er zeker. Maar laten we vandaag stilstaan op het herpakken van het team. Iedereen gaf zich volledig, alle koppies dezelfde kant op en elkaar een duwtje in de rug geven. Ook dat vergt inzet en is een kwaliteit. Met 13 man brengt een ieder zijn eigen kwaliteiten in. Als team zijn wij op ons sterkst. We mogen deze wedstrijd dan ook echt beschouwen als een overwinning waarvoor is ‘gevochten’.

Geniet van de winst!

Speelster Dames 1