Het is mij onduidelijk of de titel ‘wel woorden, geen daden’ niet eens eerder voor een wedstrijdverslag van de DS3 van Roda gebruikt is. Iedere volgende wedstrijd is beter ten opzichte van de vorige. Meer strijd, meer passie, meer gesproken en elkaar weer beter aangevoeld. Waar ik zondag thuis tegen Feyenoord het nog beschamend vond om 02-26 te verliezen, was tegen Indus met 07-28 nog niet eens zo erg. Sterker nog, het publiek van Roda jubelde voor elk moment dat we de bal hadden, aanzette tot scoren, en vlak langs het doel naast gooien! Want dat doen wij! Maar wel steeds meer gericht op het doel dan de houten platen daar achter. Demi gooide de 1-0 echt perfect in vanuit het zetten van druk, wat niemand (zelfs wij niet) zag aankomen. Door doelpunten van Kelly, Betül en Eva ging het in het begin nog redelijk op tot 04-07, waar daarna binnen 10 minuten Indus ons compleet van de kaart speelde. Normaliter vinden we dat wel prima, maar eindelijk zat daar die strijd bij ons erin en gingen wij tot het laatste moment door om nog 3 doelpunten erbij te maken. Niet veel, maar we komen er wel. Gewoon volgende week weer komen kijken 🙂