Afgelopen zaterdag mochten we weer een potje handballen en deze keer tegen de meiden van HVOS. Gezien de stand in de competitie wisten we al dat we deze wedstrijd konden winnen, toch leert de ervaring dat we daar niet al te laks over mogen denken, omdat we dan bedrogen uit kunnen komen.
De toon voor de wedstrijd is al snel gezet en worden er mooie doelpunten gemaakt. Het teamgevoel blijft groeien en het teambelang is dan belangrijker als het zelf maar af te maken. Er worden veel breaks gelopen met meerdere meiden en dan wordt (meestal) de beste keuze gemaakt in wie het punt mag maken.
De eerste helft maken de meiden maar liefst 13 doelpunten. De coaches bedenken weer wat nieuws, een aanval en verdediging coach.
En in de tweede helft dat de meiden meer offensief moeten gaan verdedigen en dat is even wennen. (nog) Verder van de 6 meter, en dus goed opletten dat je niet gepasseerd wordt. Het is even wennen maar de meiden houden dan goed stand, onderscheppen van de bal wordt dan makkelijker en dat gebeurd ook veelvuldig.
De tegenpartij is traag en log, en dat maakt dat deze vorm van verdedigen goed werkt, de nodige bal onderscheppingen en daarmee lekker wat breaks ontstaan! Goed mee lopen en voor de beste kansen gaan. Als een “blok” staan, en gaan de meiden.
Dit resulteerde in een 26-9 eindstand. We moesten helaas Anouk missen door een vervelende blessure, wel goed dat je er bij was. En Sterre was ziek, beterschap voor jou, we hebben jullie er beiden graag weer bij zodra dat kan.
Vienne en Maja weer heel erg bedankt voor het meespelen, jullie zijn een goede en steady aanvulling! Heel trots om te zien dat de meiden zich nu ook echt niet hebben laten beïnvloeden door de tegenpartij, lekker snel, en dus hun eigen spel blijven spelen, heel goed. De coaches moeten ook even wennen, om zich met alleen hun eigen taak te bemoeien, maar ook dan met veel plezier langs de lijn staan.
Ik vergeet soms te coachen, omdat ik dan lekker handbal aan het kijken ben. Gelukkig pakt Meine het dan snel op! Daarnaast wil ik heel graag Elena nog even apart benoemen, zij maakte haar eerste doelpunt, en wat voor een; een onmogelijk lobje vanuit de rechterhoek. Wat goed gedaan!! Blijf dat lekker proberen, en ook toen je even op de cirkel mocht staan, ging dat hartstikke goed.
Ik kijk alweer uit naar de volgende wedstrijd volgend weekend tegen Quintus in het verre Westland! Ik heb er nu al zin in, jullie ook?
(Foto; Martje Paffen, met een van de mooi uitgespeelde breaks – medelijden met de keepster)