Rare titel zou je denken, maar niets is minder waar. Laatste wedstrijd voor dat we naar binnen gaan. Laatste wedstrijd voor de herfstvakantie.
En de laatste wedstrijd van Emi.
De laatste wedstrijd van de eerste helft buitenseizoen, voordat we aan het binnen seizoen gaan beginnen, stond ons te wachten op zaterdagmorgen. Een mooie zaterdag in oktober, niet te warm en zeker niet te koud en heel belangrijk…..geen regen. Laten we er een mooie afsluiting van het eerste buitenseizoen maken.
Savosa komt op bezoek, een volledig jongensteam. En tja, hoe ga je om met een team die heel erg op de cirkel verdedigt, dat wordt een mooi trainingsactiepunt in de zaal. Met alle vormen van het D spel weet het team wel om te gaan. Een 5 – 1 verdediging vonden ze wat lastig, maar dit is een goed leermoment geweest.
Misschien toch iets meer luisteren tijdens de trainingen en de oefeningen iets serieuzer nemen. Hier worden de aanvallen en het team alleen maar beter van. In de eerste helft was Roda ’71 wat overdonderd over hoe gemakkelijk Savosa door de verdediging heen liep en scoorde. Er werd wat naar links en rechts gekeken en toch iets meer gezegd wie wie had.
De tweede helft is de verdediging iets compacter gaan staan en dit had het gewenste effect, Savosa kon iets minder scoren wat meer lucht gaf om de aanvallen beter op te bouwen. Het gehele team heeft laten zien dat ze elkaar willen helpen in de verdediging, soms was de snelheid niet daar maar de wil was er zeker wel. Helaas deze wedstrijd verloren, maar zoals eerder gezegd een mooie
afsluiting van het eerste buitenseizoen of toch niet?
De oplettende toeschouwer moet iets opgevallen zijn in de wissels. Iedereen werd gewisseld met uitzondering van één speler. Een bewuste keuze, Emi heeft de gehele wedstrijd in het veld gestaan. Om precies te zijn op een belangrijke plek, midden opbouw. Centraal en belangrijk binnen de wedstrijd. Waarom wordt dit zo expliciet verteld zult u zich afvragen. Een terechte vraag en onderstaand antwoord zal dit ophelderen.
Emi stopt met handballen, na iets meer dan 6 jaar. Ze had nog veel langer willen blijven spelen, maar moest helaas een keuze maken. Een keuze die heel lastig was. Naast het handbal is ze ook een danseres die op hoog niveau danst. Voor het tweede jaar op rij mocht ze bij de selectie dansen, nu is dat op zich geen probleem en valt dit goed met handbal te combineren. Dit schooljaar ging Emi ook naar het middelbaar onderwijs, VWO. Deze drie dingen zijn de dingen die ze graag wilt doen, maar er is helaas maar ruimte voor twee. Tenslotte wilt ze ook nog iets van vrije tijd overhouden om te kunnen ontspannen.
Ik, als handbal coach en trainer, ken Emi alweer een hele lange tijd (sinds begin 2017) en heb haar zien groeien van een verlegen, schuchter en onzeker meisje naar een lieve jonge dame die weet wat ze wilt. Het was een moeilijke beslissing die ze heeft moeten maken, want tja de coach is toch wel aardige kerel. Maar ik heb alle begrip voor haar keuze. Tuurlijk vind ik het jammer en ze is altijd welkom om weer te komen handballen.
Voor nu zeg ik BEDANKT Emi. Heel veel succes met het dansen (op naar Holland’s Got Talent) en je studie.
Een verdrietige maar trotse coach