De ommezwaai, het moment dat het tot de verbeelding spreekt, het traantje wat je weg kunt pinken, oorverdovend gejuich vanaf de kant door de ouders, de smaak naar meer.
Allemaal dingen waar we op wachten, en heel erg lang zal het niet meer duren want op enig moment komt datgene wat ze op de training steeds beter laten zien, tot leven in een wedstrijd.
En dan… Is er geen houden meer aan, dan snappen ze waarom ze breed en diep staan en wordt het bijna kinderspel. Gelukkig maar, je zit tenslotte in D2!
Ook vanavond bij de training zie je dat er gretigheid is om te scoren, echter in de wedstrijden slaan ze nog een beetje dicht. Plankenkoorts? Mijn hoela! Het is gewoon wachten op het moment suprême!
Waar je straks als coach met open mond toekijkt om vervolgens te brullen “en nu erop en erover!”
Ja, dromen doen we graag, maar ik proef een moment van werkelijkheid aankomen!
De coach