D2-Girls: Eerste veldwedstrijd

Het was alweer tijd voor de eerste veldwedstrijd van het voorjaar.

De meiden hadden er veel zin in. Alleen hadden we helaas twee geblesseerden, namelijk Angelina en Emi. Gelukkig mochten we Lieke lenen. Dank je wel dat je mee wilde doen.

We hebben dit veldseizoen een grote uitdaging omdat we een poule hoger zijn ingedeeld, en grotendeels tegen teams spelen die we dus niet kennen.

Na een goede geconcentreerde warming-up hebben de meiden Talitha warm gegooid en nog even op het doel geknald. Kortom ze waren er klaar voor.

Na het begroeten konden we starten. En al snel bleek ETC een fysiek pittige tegenstander te zijn, waardoor de meiden in de aanval op een muur stuiten, moeilijk konden passeren omdat ETC vrij compact verdedigde. En van afstand waren de schoten het allemaal net niet, paal, lat, over, naast. De tegenstander daarentegen passeerde onze verdediging wel makkelijk of schoot over onze verdediging heen. Kortom de eerste helft was vooral incasseren. We gingen dan ook met een stand van 0-7 de rust in.

In de kleedkamer benoemd dat het inderdaad een lastige tegenstander is, maar dat vanuit stilstand we niets gaan bereiken. Dat we met elkaar de focus moeten gaan pakken, er met z’n allen voor moeten gaan om er een wedstrijd van te maken. Kortom de meiden moesten met elkaar gaan scoren. En in de verdediging de tegenstander steviger aanpakken, want dat gebeurde aan de andere kant ook.

De tweede helft startte enorm sterk met een mooie bal richting de cirkel die perfect afrondde. Gelukkig waren we van de nul af. Daarna kwam er weer een mindere periode waarin de tegenstander vier keer wist te scoren. Maar nu kwamen ook de Roda meiden op stoom, in de laatste 10 minuten van de wedstrijd wisten ze nog 6 keer het net te vinden. Puur door de ruimte te zoeken en durven door te gaan. Ook ETC wist nog drie keer het net te vinden.

Hierdoor kwam de eindstand op 7-14.

Wanneer de meiden allebei die helften zo sterk en gefocust hadden gespeeld, had het verschil een stuk minder groot geweest.

Ben trots op hoe de meiden de tweede helft er toch weer echt een wedstrijd van hebben weten te maken.