Mijn coach zei nog zo expliciet dat ik dit wedstrijdverslag niet mocht vergeten te schrijven en dat ben ik ook niet! Sterker
nog, ik zit nog steeds in de goede flow van afgelopen zondag waardoor ik het dit moment nog niet wil ‘afsluiten’ door er een verslag over te schrijven. Maar laten we het normaal houden en leren om te gaan met hoe het voelt om gewonnen te hebben, de Dames 1 doen dat immers ook altijd!
Zoals hierboven al wordt beschreven, hebben we afgelopen zondag onze tweede wedstrijd van het seizoen gewonnen!! Tegen De Meeuwen weliswaar voor de tweede keer op het veld, maar een overwinning blijft een overwinning! Waar wij de laatste keer tegen hun in de zaal naast onze schoenen gingen lopen van ‘dit doen wij wel even’, stonden wij er afgelopen zondag nuchter in. Tijdens Hemelvaart hebben wij meegedaan aan een toernooi in Velsen-Noord waarbij we 4 potjes achter elkaar van het veld geveegd werden. Dit waren niet de leukste wedstrijdjes om te spelen, maar heeft ons teamverband wel goed gedaan en dat was ook te zien tijdens de wedstrijd van afgelopen zondag.
Tijdens de eerste helft was het zo’n helft waarbij we achter de feiten aanliepen en telkens 1, 2 en soms wel 3 doelpunten achterstonden. Soms zachte ballen die het doel in gingen waarvan ik bij mezelf dacht: ‘oei, die had ik moeten hebben’, of in de aanval dat we net naast het doel schoten. Maar dan hebben we de combinatie van Daniëlle en Patricia, in het real-life rivalen (Feyenoord-Ajax), maar op het veld een gouden duo. Wanneer die twee elkaar aanspeelden, gingen de ballen er een voor een in. Dit maakte dat wij met een gelijke stand van 9-9 de rust in gingen, door een voortreffelijke break-out van Patricia (een bal met een snelheid en kracht waar ik niet graag mijn hand had voor uitgestoken).
En dan heb je rust.
Een cruciaal moment, want vaak wordt er iets in de rust tegen ons gezegd waardoor we de tweede helft compleet anders spelen dan de eerste helft. Hoe ga je van een gelijkspel een overwinning maken? Luuk besloot het kort te houden: ‘Ik ga tactisch wisselen’.
En dat deed hij. Vanaf minuut 32:05 stonden we voor en dat bleven we ook staan! Koppen omhoog, niet kijken naar het scorebord en vooral je eigen spel blijven spelen. Sonja heeft vanaf het midden de bal in het doel geramd, Betül en Demi ieder mooi vanaf de hoek, en Pat… als haar pet goed staat, kun je als tegenstander alvast inpakken, die ballen houd je toch niet. Waar we in de aanval een scherpe schutter hebben, hebben we in de verdediging een ijzersterke keeper staan, die op een goed moment leerde lezen waar de ballen vandaan kwamen. Dat is ook altijd wat Luuk tegen ons zegt: ‘leer van wat je tegenstander doet’.
Op een goed moment gaf de scheids aan dat er nog 1 minuut te spelen was. Voor het publiek een leuk moment om alle telefoons erbij te pakken en vanaf de laatste 10 seconden luidruchtig af te tellen zodat de scheids alleen maar aansluitend kon affluiten. Gewonnen met 20-15. We hebben staan juichen alsof het een Olympische overwinning was, dit hebben we helemaal samen als team gedaan. #trots